رسالت شیعه
مردی همسرش را به نزد حضرت فاطمه (س) فرستاد تا از ایشان سؤال کند که آیا او از پیروان و شیعیان آن حضرت محسوب می شود یا نه؟ حضرت زهرا(س) فرمود: به شوهرت بگو اگر به آنچه خواسته و هدف ماست عمل می کنی و از آنچه ما نهی می کنیم بیزاری می جویی، بدان که از شیعیان ما خواهی بود. در غیر این صورت نه. زن جواب را به اطلاع شوی خود رساند. مرد از این پیام بسیار ناراحت شد و متوجه گردید که مسئولیت شیعه بودن بسیار حساس و سنگین است. با خود گفت: وای بر من! در امان ماندن از گناه بسیار مشکل است، پس من اهل جهنم هستم و همیشه در آن خواهم ماند. آن زن جریان اندوه شوهر خود را برای فاطمۀ زهرا (س) تعریف کرد. آن حضرت فرمود: به او بگو آن طوری که فکر می کنی نیست، زیرا پیروان ما بهترین اهل بهشت هستند، ولی هر کس ما و دوستان ما را دوست داشته و با دشمنان ما دشمن باشد و قلب و زبانش نیز با ما همراه باشد، ولی امر ما را اطاعت نکند و از آنچه نهی نموده ایم پرهیز نکند جزو رهروان ما محسوب نمی شود. با این وجود، شیعیان ما در بهشتند، لیکن پس از آنکه گناهان و آلودگیهای آنان به واسطۀ زحمت و رنج فراوان در دنیا یا در قیامت پاک شود. پس به وسیلۀ محبتی که به ما دارند، در بهشت به حضور ما می رسند.

کلید واژه : شیعه ، پیروان ، محبت

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در اجتماع:
رابطۀ مردم با اهل بیت پیامبر (ص)، رابطۀ عاشق و معشوق است. دوست باید تمام کمالات را در محبوب خود بیابد و از دریای فیض و معرفت او سیراب شود و محبوب نیز باید آنچه در توان دارد، برای هدایت و سعادت رهروان خود به کار بندد.
یکی از نقش آفرینی های درخشان فاطمۀ زهرا (س) بالا بردن فرهنگ جامعه، رشد فکر و اندیشۀ مردم و دفع مشکلات و شبهات آنان است. آن حضرت از مسائل ساده گرفته تا پیچیده ترین مشکلات را پاسخگو بود و این میسر نبود، مگر با احاطۀ علمی، قوت فکری و همت بلند ایشان. این بانوی بزرگ اسلام، زجر تبلیغ و رنج تعلیم و تربیت را تحمل نموده، چون مشعلی فروزان در راه هدایت جامعه، نورافشانی کرد و با سوختن خود به دل و جان مردم گرمی بخشید و پاسداری از ارزشها و مفاخر اصیل، مبارزه پیگیر با بدعتها، جهل، کجرویها و رکود جامعه را خط مشی خود قرار داد. از این رو، امت نیز باید هر چه بیشتر به مقام و حقوق رهبر خود آگاه گردد و خود را چون شاگردی فروتن در برابر او احساس کند و به دامان او چنگ زند تا از نقص به کمال و از ضعف به قدرت و از ظلمت به نور برسد.
چنین امتی باید پرسش را عیب ندانسته و آنچه را نمی داند بپرسد تا درهای معرفت به رویش گشوده شود. امام صادق (ع) فرمود: «بر در علم قفلی است که کلید آن سؤال است».
در جای دیگر، امام کاظم (ع) فرمود: «گفتگو با عالم در محلی نامناسب، بهتر از سخن گفتن با جاهل روی تشک است».
حضرت فاطمه(س) نمونه کامل این مقصود است. ایشان از کودکی در متن اجتماع به سر برده و با مردم، همدم و همدرد بوده است. این بانو رابطه ای صمیمانه و عالمانه با یاران خود داشت.
زنی به خدمت حضرت زهرا (س) رسید و عرض کرد: مادر پیر و ناتوانی دارم که در نماز بسیار اشتباه می کند، مرا فرستاده تا از شما بپرسم که چگونه نماز بخواند. آن حضرت فرمود: هر چه می خواهی بپرس. آن زن سؤالات خود را مطرح کرد تا به ده سؤال رسید و حضرت زهرا(س) با روی گشاده جواب داد. زن از زیادی پرسش خود شرمنده شده، گفت: شما را بیش از این زحمت نمی دهم. حضرت فاطمه (س) فرمود: باز هم بپرس. آن گاه برای تقویت روحیۀ وی چنین فرمود: اگر به کسی کاری واگذار کنند، برای مثال از او بخواهند که بار سنگینی را به ارتفاع بلندی حمل کند و در برابر این کار صدهزار دینار به او جایزه بدهند آیا او با توجه به آن پاداش احساس خستگی می کند؟ زن جواب داد: نه آن حضرت فرمود: من در مقابل هر پرسشی که جواب می گویم از خدا پاداشی بمراتب بیشتر دریافت می کنم و هرگز ملول و خسته نمی شوم. از رسول خدا(ص) شنیدم که روز قیامت دانشمندان اسلام در برابر خدا حاضر می شوند و به اندازۀ علم و تلاش و کوششی که در راه آموزش و هدایت مردم داشته اند از خدای خود پاداش می گیرند.

کلید واژه : حضرت زهرا (س) ، اجتماع،مردم