عجزازشکر وطمع باعث تباهی

يَعْجِزُ عَنْ شُكْرِ مَا أُوتِيَ وَ يَبْتَغِى الزِّيَادَةَ فِيمَا بَقِيَ 

حکمت ۱۵۰

شرح قسمت چهارم

ازشکر آنچه به او داده شد عاجز است واز آنچه باقی مانده زیاده طلب است

کسی که در مسیر الهی حرکت نکند آنچه از نعمت به وی ارزانی شود را قدردانی نمی کند و شکر الهی بجا نمی آوردیعنی آنرا در آنچه لازم است مصرف نمی‌کند 

 وازطرف دیگر طمع دارد که بیشتر از آنچه دارد بدست آورد وبخاطر طمع هرچه هست را برای خودش میخواهدلذا حضرت نهی میکند و می فرمایداز آنان نباشید که از آنچه به او رسيد شكرگزار نيست و از آنچه مانده ، زياده طلب است.

چنین انسانی بخاطر طمع  از شکر گزاری بی بهر ه است  در حالی که اگر بدنبال افزون شدن نعمت است باید شکر گزار حق باشد نه آنکه تمام تلاش خویش را برای بدست آنچه دیگران دارند بکار گیرد چون قرآن کریم میفرماید اگر شکر گزار باشید نعمت شما را فزونی میبخشیم

لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّکُمْ (ابراهیم7)

شکر گزاری هرنعمتی متناسب با همان است مثلا شکرگزاری در مال دستگیری از دیگران وشکر گزاری قدرت دفاع از مظلوم دربرابر ظالم است

پس کسی که شکرگزار نیست و به آنچه دارد قانع نیست حریص است و چنین فردی نه تنها در دنیا به بن بست میخورد بلکه در آخرت نیز دچار خسران خواهد شد

aligelayeri