حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصري:
یكی از دوستان نقل میكرد مرحوم امام قدس سره آن زمانی که تازه از قم به تهران رفته بودند، روزی فرمودند: «فلانی! من در جوانی رفیقی به نام معلّم دامغانی داشتم و ایشان الآن دامغان است. شما برو و ایشان را به تهران بیاور.» دوسه نفر از پاسدارها به دامغان رفتند و ایشان را سوار كرده، به سمت تهران حرکت کردند. آن دو سه نفر در مسیر از ایشان درخواست کردند که آقا! یک نصیحتی و سفارشی به ما بكنید. ایشان گفته بود: «این را به شما عرض كنم كه برای ارتباط با چهارده نور مقدس، گرچه آن‌ها باب اللّه هستند؛ امّا اگر بخواهید یک ارتباط تنگاتنگی با آن‌ها ایجاد كنید، این افق، آن‌قدر بلند است كه معلوم نیست بتوانید با آن، ارتباط بسیار نزدیکی پیدا کنید. ارتباط دائم، طهارت زیادی میخواهد و این، یک امر طبیعی است.»
آقای معلّم دامغانی در ادامه فرموده بودند: «سعی كنید با کسانی که در مرتبه‌ی دومِ عالم خلقت هستند، یک ارتباط دائم داشته باشید؛ یعنی یکی از امامزادگان، یا یکی از حواریین ائمه علیهم السلام و یا یکی از علمای بزرگ صالح و راه‌رفته.»
اگر انسان با یک نفر یا بیشتر، از این افراد، اُنس و اُلفت پیدا کند بهره می‌برد و برای بهره های بالاتر آماده می‌شود.?