خواب آلودگي دائمي يا پرخوابي :

   خواب آلودگي يكي از آفاتي است که در روند نماز گزاري تأثير بسيار دارد و هم سبب نمازگريزي و ترك نماز مي شود و هم مانعي براي حضور قلب به شمار مي آيد . “…ابلیس به یحیی گفت:زمانی که پر بخوری تو را نسبت به نماز و ذکر سنگین کرده وآن طور که باید نمی توانی  نماز  بخوانی  و شیرینی  ذکر حق را بیابی ” [1]

    امام صادق عليه السلام مي فرمايد:” خوابيدنِ فراوان، بر اثر آشاميدني زياد است و نوشيدن زياد هم، بر اثر زياد خوردن است و اين دو سنگين کننده نفس از طاعت و عبادت هستند"[2] در اين روايت نيز به دو پي آمد پرخوابي در شخص نمازگزاراشاره شده است: يكي سنگين شدن عبادت بر نفس؛يعني عبادت در نظرانسان ، سنگين ومشكل به نظر مي آيد، در نتيجه با بي ميلي به سراغ آن مي رود. چون چنين فردي نماز را کار سخت وطاقت فرسايي مي بيند و انگيزه کافي براي اقامه نماز وجود ندارد،امكان ترك نماز بسيار زياد است . پرخوابي سبب مي شود ذهن مجالي براي خودورزي نداشته باشد.در نتيجه، فردي که پرخواب است، قدرت تمرکز ذهن در حال نماز را نيز ندارد به اين ترتيب، پرخوابي در يك وجه مانع نمازگزاري و سبب ترك نماز است و در وجه ديگر سبب پراکندگي افكار مي شود. پرخوابي، جسم را بي حال مي کند  و موجب ناتواني اراده مي گردد و اعتماد به نفس آدمي را سلب مي کند، که در نتيجه نسبت به معنويات عكس العمل منفي نشان مي دهد… چنين فردي اگر خود را کنترل کند و از لذت سحر خيزي بهره مند گردد، متوجه مي شود که چه نعمت عظيمي را از دست مي داده است. با تنظيم خواب و سحر خيزي، همّت آدمي بلند و اراده او راسخ وقدرت اعتماد به نفس اش افزايش مي يابد.

منابع:
[1] حسین انصاریان-شرح مصباح الشريعة، امام صاد ق عليه السلام، دفتر انتشارات اسلامی-1386-ج 2-ص123
[2] مصباح الشريعة، امام صاد ق عليه السلام، ترجمه عبدالرزّاق، دانشگاه تهران, 1343 ش , ص253

کلید واژه: نماز ،خواب ،حضور قلب