(نصوص وارده بر غيبت حضرت صاحب عليه السّلام از دیدگاه شیعیان)

مدتها قبل از اينكه «مهدى» متولد شود، پيغمبر و همه امامان قبل از او خبر داده بودند كه «مهدى» قبل از اينكه ظاهر شده و قيام كند، حتما بايد دو «غيبت» را سپرى كند، غيبت اول، كوتاه و غيبت دوم، بسيار طولانى خواهد بود. در غيبت اول، دوستان خصوصيش، اخبار و مكانش را به ديگران خواهند گفت، ولى در غيبت دوم، هيچ گونه اطلاعى از اخبارش نخواهند داشت و تنها مكانش را عده‏اى از دوستان مؤمن و با تقوا كه همواره در خدمت او بوده و كارهايش را انجام مى‏دهند، خواهند دانست.

( شيخ مفيد، ده انتقاد و پاسخ پيرامون غيبت امام مهدى عجّل الله تعالى فرجه الشريف، مترجم محمد باقر خالصى‏، چاپ: دوم‏، ناشر: جامعه مدرسين‏، قم‏، 1378 ش‏، ص62).

  1- جابر بن عبد اللَّه انصارى گويد: حضرت رسول (صلى اللَّه عليه و آله) فرمود: مهدى از فرزندان من خواهد بود، نام او نام من و كنيه وى كنيه من است، وى از همه مردمان به من اشبه است، وى مدتى از انظار پنهان خواهد شد، و در اين غيبت گروهى از مردم در حيرت و سرگردانى خواهند افتاد، پس از مدتى از پشت پرده بيرون ميگردد و همچون ستاره فروزانى ميدرخشد، و زمين را از عدل و داد پر ميكند همچنان كه از جور و ستم پر شده باشد.

صفحات: 1 · 2