یا ابا عبدالله الحسین (ع)

ما اشک را ز پاکی مادر گرفته ایم / این زندگی ز چشمه ی کوثر گرفته ایَ
اذن ورود ما به بهشت خداست اشک / ما از بهشت هدیه فراتر گرفته ایم
اشک غم حسین (ع) بود خود بهشت ساز / ما بعد روضه زندگی از سر گرفته ایم
آنکه شنید نام حسین ع و نریخت اشک / دوری از او به امر پیمبر گرفته ایم
ما در کفن ز تربت او نور می بریم / رزق سفر ز خاک همین در گرفته ایم
ما بی حسین ع پست ترین خلایقیم / با نام اوست رتبه ی بر تر گرفته ایم
ما در میان روضه ی او تحت قبه ایم / حاجات خود به روضه مکرر گرفته ایم
تا آب می خوریم صدا می زنیم حسین ع / این امر از سکینه ی اطهر گرفته ایم
ما مصیبت زده ی کرب وبلاییم حسین ع/ بال وپر سوخته ی آل عباییم حسین ع
بسکه خون دل از این دیده ز غمهای تو رفت / همنشین لب دریای بکاییم حسین ع
عمر دنیا نرسد چون به عزاداری تو / تا قیامت ز غمت عقده گشاییم حسین ع
روز محشر که همان یوم یفرالمرءست / ما سراسیمه به سوی تو بیاییم حسین ع
چون که احداث شود منبر منصور ملک / باز پا منبری یار تو ماییم حسین ع
هر که در حشر تو محشور شود با اهلش / ما به اذن تو ز طیف شهداییم حسین ع
همه آبادی دل از کرم مادر توست / ورنه ویرانه دل از شام بلاییم حسین ع
ما خجالت زده ی غافله سالار غمیم / که سر افکنده ی (نحن اسراءیم )حسین ع
چادر و معجر و عمامه اگر سوخته شد /ما به جای مانده از آن سوخته هاییم حسین ع
در دل خاک هم از منتقمان می مانیم / ما کمر بسته بفرمان ولاییم حسین ع
چون برآریم به عشق تو سر از خاک مزار / گرد راه پسر خیر نسائیم حسین ع
تا شویم عارف وآماده ی ایام ظهور / برسر وسینه زنان غرق دعاییم حسین ع

سروده ی محمود ژولید