نقش عبادات در تربیت فرزند

پژوهشگر: فاطمه حاجی

چکیده
از دیدگاه اسلام انسان به عنوان موجودی اجتماعی و تربیت پذیر است که تعالی، رشد و شکوفایی اخلاقی وی در بستر خانواده و جامعه شکل می گیرد.
از عواملی که می تواند در این امر مهم مؤثر باشد اخلاق، معنویت و عبادت و … می باشد بر این اساس برای رسیدن به جایگاهی امن و مطمئن در دنیا و آخرت بررسی نقش عبادت در تربیت فرزندان لازم و ضروری است و علت نقش پذیری فرزندان در خانواده و همچنین نقش مادری که به عنوان نقش مهمی مورد تأکید می باشد.
پژوهش حاضر با محوریت نقش عبادت در تربیت فرزندان با هدف آشنایی والدین با ابعاد متفاوت عبادت در تربیت فرزندان انجام یافته است.

کلیدواژه عبارتند از: «تربیت»، «عبادت»

مقدمه:
تربیت اساسی ترین و ضروری ترین و ابتدایی ترین نیاز بشر است در تمامی جوامع و ملل و فرهنگ ها روی این مسأله تکیه ی فوق العاده می کنند که فرزندانشان بر اساس فرهنگ و سنن ملی و میهنی و قومی پرورش یابند و سنت های گذشته ی خود را به آنها منتقل می کنند.
در آغاز هر کس تلاش می کند که فرزندش به خوبی تربیت شود منتهی به فرموده قرآن مجید هر فرد خوبی به نحوی به کرده و عقاید و فرهنگ خود دل بسته است. کودک روحیه ای بسیار حساس و ظریف دارد اطراف او پر از انسانهای مختلف و با اخلاق متفاوت و گوناگون و رفتارهای ناهمگون می باشد. امکان دریافت همه نوع رفتار و کردار و گفتار از اطرافیان را دارد. طبق فرمایش امام علی ( علیه السلام)که به فرزند خود امام حسن( علیه السلام) فرمود: قلب فرزند نورس مانند زمین خالی از بذر و گیاه، هر تخمی که در آن افشانده شود همان رشد می کند.
حال اگر تربیتی اتخاذ شودکه فرزندان دریابند انجام عبادت و نماز آنها، در پیشگاه خدا اجر خواهد داشت، رغبت بیشتری برای انجام عبادت خواهند داشت از طرف دیگر انجام عبادت در کودکی موجب ملکه شدن آنها می گردد و چنین کودکانی در بزرگسالی عبادت را با سهولت بیشتری انجام می دهند. اما آنان که تا هنگام بلوغ نماز نخوانده اند، این کار را با دشواری بیشتری انجام می دهند پس اگر بخواهیم فرزندان به عبادت خو بگیرند باید دوره کودکی آنها را مغتنم بشماریم.
مسئله دیگر این است که وقتی فرد از دوران کودکی به عبادت روی بیاورد و برای انجام آن به مسجد و اماکن مذهبی برود از همان زمان با چنین فضاهایی انس می گیرد و با انسانهای با ایمان مأنوس می شود. انس با فضاهای مذهبی و با نیکان مانع گرایش به ورطه های فساد و نابودی گشته. انسانها را از دوستی با بدان برحذر می دارد و فرد با چنین خصوصیاتی به صلاح و زندگی پاک نزدیک تر می شود پس برای تربیت دینی کودکان باید از همان کودکی دست به اقدام زد تا به این ترتیب کسی که همه عبادت را به جا می آورد هم از اثرات عام آن بهره می گیرد و هم از اثرات ویژه آن استفاده می کند. و می توان فضائل اخلاقی را در پرتو آن ها در وجود خود پرورش دهد، بنابراین عبادت و نیایش ها را در برابر پروردگار، که یکی از راه های مؤثر خودسازی ماست، مشروط به این که با روح و فلسفه عبادت آشنا باشیم و تنها به جسم آن قناعت نکنیم.