‌شماره شبهه:1280

?متن شبهه

 

شبکه کلمه این سوال را مطرح کرده است:

آیا امامان علیهم السلام (فرزندان حسین) می دانستند که حسینیه ها اماکن عبادی هستند ونساختند!؟ آیا ساختن حسینیه مصداق وارد کردن بدعت در دین نیست؟!

 

 

?پاسخ شبهه

 

1⃣ابتدا باید دانست بدعت چیست؟

 

?ابن رجب حنبلی از علمای اهل ستت چنین می آورد:

“بدعت امر حادثی است که برای آن در شریعت دلیلی نباشد که بر آن دلالت کند و اگر در شرع دلیلی باشد شرعا بدعت نیست”

?جامع العلوم و الحکم ص160

 

? تعریف بدعت از ابن حجر عسقلانی یکی دیگر از علمای اهل سنت :

“بدعت امر حادثی است که برای او دلیلی در شرع نباشد و اگر دلیلی برای آن در شرع باشد بدعت نیست”

?فتح الباری ج17 ص9

 

?التبیین بشرح الاربعین ص221

 

?علامه مجلسی نیز چنین می آورد:

“بدعت در شرع هر امری است که بعد از پیامبر حادث شود و نصی به خصوص بر آن نباشد و داخل در برخی عمومات نیز نباشد”

?بحار الانوار ج74 ص202

 

?با توجه به این تعریفات روشن می شود که برای تحقق بدعت، فعل صورت گرفته باید ریشه در شرع نداشته باشد 

? 

 

2⃣ خداوند می فرماید:

“برای مقابله با دشمن تا می توانید خودتان را مجهز کنید”

سوره انفال آیه 60

 

3⃣در قرون گذشته آمادگی با اسب و تیر و نیزه و شمشیر و مانند آن حاصل می شد اما اکنون با هواپیما و توپ و تانک و موشک و اسلحه و مانند آن

 

4⃣بی شک کسی نمی تواند بگوید استفاده از توپ و تانک و موشک بدعت است چون در زمان پیامبر وجود نداشته است زیرا این موارد داخل در اصل عمومی وارده در قرآن یعنی لزوم آمادگی در برابر دشمن است لذا بدعت محسوب نمی شود.

 

5⃣ خمچنین ساختن حسینیه نیز چنین است .ما در روایات فراوانی داریم که اهل بیت امر به عزاداری بر امام حسین کرده اند حال هر عملی که مصداق عزاداری و داخل در این اصل کلی و عام یعنی عزاداری باشد مصداق عمل کردن به دستور اهل بیت است مانند سینه زدن و زنجیر زدن و ساختن حسینیه برای برگزاری مراسم و مانند آن

 

6⃣با این توضیحات کسی نمی تواند بگوید که چون در زمان اهل بیت حسینیه نبوده پس ساختن آن بدعت است زیرا می گوییم ساختن حسینیه داخل در اصل عمومی لزوم عزاداری برای امام حسین است و مصداق عزاداری کردن برای ایشان است لذا بدعت محسوب نمی شود چون ریشه در شرع دارد .

 

7⃣به مقتضای روایات فراوانی اهل بیت نیز برای حسین علیه السلام عراداری می کردند

?بحار الانوار ج44 ص278 باب34

? 

 

8⃣ اما اختصاص دادن مکانی برای عزاداری در زمان ایشان صورت گرفته است و این عمل ما نیز داخل در اصل عمومی عزاداری است

وبی شک این عزاداری در مکانی صورت می گرفته است .ما این مکان را حسینیه می نامیم اگر چه این نامگذاری در زمان اهل بیت صورت نگرفته است

 و ثابت میشود که چون ریشه در شرع دارد بدعت نیست.

 

9⃣ در فقه، اسلام بر اساس اصاله المباحه است. یعنی همه چیز در اسلام مباح است مگر موردی که توسط قرآن، حدیث و سنت، عقل و اجماع از آن نهی شده. و احداث حسینیه نه تنها از طرف این 4 مورد نهی شده بلکه توسط اکثریت منابع 4 گانه تائید هم شده.

احترام گذاشتن به مخاطب و شخصیت دادن به او از بهترین تبلیغ…

 

▫️به عیادت یکی از مراجع رفتم،ایشان از جای خود بلند شد و عمامه‌اش را به سر گذاشت، و نشست، علت را پرسیدم. فرمود: به احترام شما. من تقاضا کردم راحت باشد و استراحت کند، ایشان قبول کرد و فرمود: حال که اجازه می‌دهی عمّامه را بر می‌دارم. شاید من تمام درسهایی که در محضرش خوانده‌ام فراموش کرده باشم، ولی این خاطره هنوز در ذهنم مانده که به احترام من بلند شد و عمّامه به سر گذاشت. برای همین به معلّمان و مبلّغان توصیه می‌کنم که با احترام و محبّت به مخاطبان، تاثیر کلام خود را بیشتر کنند.

 

?(خاطرات حجت الاسلام قرائتی، ج۱،صفحه ۴۲)

‍ حاج آقا قرهی:

 

بیهوده نیست که پیامبر اکرم، خاتم رسل(ص) فرمودند: «لولا أنَّ الشَّياطينَ يَحومُونَ على قُلوبِ بَني آدَمَ لَنَظَرُوا إلَى المَلَكوتِ» (بحار الأنوار : ٧٠/٥٩/٣٩) این روایت را هر چه بخوانی و تکرار کنی، کم است. با لو آمده؛ یعنی شرطیّه است. اگر شیاطین، دور قلب بنی‌آدم را احاطه نمی­کردند، آنچه را در آسمان‌ها و زمین و ملکوت است، می­ دیدند. این که اولیاء الهی، از همین جا، هفت آسمان را می­بینند و این که همه زمین و آسمان‌ها در احاطه اولیاء الهی است؛ یک دلیلش همین است. این را پیامبر(ص) فرمودند، اگر غیر معصوم بیان می­کرد، ولو یک عارف بزرگ، ولو یک تالی‌تلو معصوم، شاید خیلی‌ها باور نمی ­کردند. این که فرموده: شیاطین به قلب، احاطه پیدا نکنند؛ یعنی انسان، قلبش را از رذائل پاک کند. چون رذائل، همان شیاطین درونی انسان هستند. «أعوذ باللّه السّمیع العلیم من همزات الشّیاطین و أعوذ باللّه أن یحضرون إنّ اللّه هو السّمیع العلیم»، پناه می­بریم به خدای متعال از این که حاضر بشوند.

لذا می‌فرمایند: اگر این رذائل، قلب بشر را احاطه نکنند، آن‌وقت است که این انسان و این بنی‌آدم می­دیدند آنچه را در آسمان‌ها و زمین و ملکوت است. دقّت کنید که پیامبر عظیم‌الشّأن(ص) بیان نمی­فرمایند: به قلب می­دیدند. خدا شاهد است به چشم ظاهر دنیا می­دیدند. لذا نمی‌خواهیم بگوییم: این، ادراکات عقلیّه، یا ادراکات نفسانیّه و قلبیّه است و به عنوان طهارت نفس تبیین کنیم، هر چند طهارت هم هست، امّا با همین چشم ظاهر، با همین گوی کوچک می‌توان ملکوت را دید، «لَنَظَرُوا إلَى المَلَكوتِ». امّا شرط گذاشتند و آن، این که رذائل نباید باشد و این قلب باید از احاطه شیاطین دور باشد تا به آن مطالب برسد.